Γκλοτς, Γκιστάβ

(Gustave Glotz, Χάγκεναου 1862 – Παρίσι 1935). Γάλλος ιστορικός. Καθηγητής στη Σορβόνη από το 1897, ασχολήθηκε αποκλειστικά με την ελληνική ιστορία και έγραψε πολλά και σημαντικά έργα. Το 1907 κυκλοφόρησε τις Ιστορικές μελέτες και την Ελληνική ιστορία.Έχοντας ειδικευτεί στη μελέτη του δικαίου και των θεσμών της ελληνικής αρχαιότητας, εξέδωσε τα έργα Κοινωνικές και νομικές μελέτες για την ελληνική αρχαιότητα (1906) και Η εργασία στην αρχαία Ελλάδα (1920). Με τις αξιόλογες αυτές εργασίες του ο Γ. παρουσιάζεται μαθητής του Φουστέλ ντε Κουλάνζ, μαθητής όμως που διεύρυνε με μοναδικό τρόπο τις υπερβολικά δογματικές θέσεις του δασκάλου του και φώτισε αρκετά προβλήματα, τα οποία έως τότε δεν ήταν αρκετά γνωστά. Αργότερα, τις γνώσεις που αποθησαύρισε στα μακρά χρόνια της διδασκαλίας και των ερευνών του, τις συγκέντρωσε σε μεγάλες μελέτες, όπως Ο Αιγαίος πολιτισμός (1923), Το ελληνικό άστυ (1928) και η μεγάλη Γενικήιστορία που δημοσιευόταν υπό τη διεύθυνσή του από το 1925. Στη σειρά αυτή περιλαμβάνεται η Ελληνική ιστορία σε συνεργασία με τον Ρόμπερτ Κοέν, την οποία δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει. Στα έργα αυτά ο Γ. συγκέντρωσε το ενδιαφέρον του στη μελέτη της οικονομικής, κοινωνικής και νομικής διάρθρωσης του αρχαίου ελληνικού κόσμου.